Ο δάσκαλός μας, κ. Στάθης Μαστοράκης, έγραψε 4 ποιηματάκια με χιουμοριστική διάθεση στα πλαίσια του μαθήματος "Η ιστορία του Ζάχου που χαζεύει" , στη 10η ενότητα του μαθήματος της Γλώσσας (ΣΤ' τάξη)...και μας ενέπνευσε να κάνουμε κι εμείς το ίδιο!
Η γλίτσα
Περπατώ στο γλιστερό το δρόμο,
πέφτω και χτυπώ τον ώμο.
Πάω το λέω του μπαμπά μου,
τρώω το ξύλο της χρονιάς μου.
"Φύγε, μη με νευριάζεις!"
"Ένα απλό τραύμα είναι, μη φωνάζεις!"
"Μη μου λες τι να κάνω!"
"Μη συγχύζεσαι, θα γιάνω!"
Σουτ με αίμα
Ρίχνω σουτ με τη μπάλα,
πέφτει στου Γιώργου την κεφάλα.
Τη μύτη του βλέπω ανοιγμένη
και με αίματα βαμμένη.
Τρέχω, παίρνω το βαμβάκι
του το στερεώνω με μεράκι.
-Πώς μου την έκανες έτσι;
Σα μερίδα κοκορέτσι!
Θρύψαλα
Σκύβω απ'το παράθυρό μου,
για να πιάσω το χρυσό σταυρό μου.
Το τζάμι με το πόδι μου ακουπώ
θρύψαλα γίνεται...Πω! Πω!
Τι να το κάνω το χρυσάφι,
θα πάω να κρυφτώ κάτω απ'τη σκάφη!
-Ποιος το έκανε αυτό;
"Εδώ είμαι!", μα δε μιλώ!
Διάστρεμμα
Λέω να παίξω μπάσκετ,
πριν πάω στο σούπερ μάρκετ.
Μα τον αστράγαλο γυρνώ
Αχ! πόσο πολύ πονώ!
Δεν είμαι για τα γήπεδα εγώ,
τον καναπέ μου προτιμώ,
με ποπ κορν και παγωτά,
να χαζεύω ξαπλωτά!
κύριος Στάθης
Η Μαρία συνέχεια παίζει
Θα σας πω μια ιστορία
για ένα κορίτσι τη Μαρία.
Μένουμε στην ίδια γειτονιά
και γνωριζόμαστε καλά.
Πάει στην έκτη του δημοτικού
μα δε διαβάζει και πολύ
γιατί έχει τα μυαλά αλλού
και θέλει τη ζωή γιορτή.
Έρχεται από το σχολειό
πετάει την τσάντα στο λεπτό
και τρώγοντας βιαστικά
στην τηλεόραση χαζεύει παιδικά.
Και κάθεται στον υπολογιστή
τα ακουστικά βάζει στ'αυτί.
Στο chat θα ψάξει να μιλήσει
νέες φίλες να γνωρίσει.
Το απόγευμα θα πάρει το ποδήλατό της
να κάνει βόλτα στο χωριό της
και θα μαζέψει τα μυαλά της
μόνο όταν φωνάξει η μαμά της.
Κι όταν στο σπίτι μαζευτεί
μπρος στον καθρέφτη θα σταθεί
θα στολιστεί η Μαρία
και θα παίξει την κυρία.
Και στριγγλίζει η μαμά της
μα η Μαρία κλείνει τ' αυτιά της.
"Θα μου στρίψει, δε θ' αντέξω!
Θεέ μου, πώς θα τη μαζέψω;"
Την άλλη μέρα η κυρία βάζει
τεστ στην Ιστορία
Μα η Μαρία τι να γράψει,
που το βιβλίο έχει πετάξει;
" Αχ! Κυρία, μη φωνάζεις
και μηδενικό μη βάζεις.
Τα παιχνίδια μου θ' αφήσω
και τον υπολογιστή θα σβήσω."
Μαριλία Ξηνταροπούλου
Η ιστορία του Μάριου με το ποδήλατό του
Ο Μάριος από μικρό παιδί
έχει μια τάση φοβερή.
Ποια ήταν αυτή;
να κάνει πετάλ και να χαιρετεί.
Όμως μια μέρα που τα παιδιά τον κάναν πέρα
αγρίεψε, είχε τρελαθεί.
Πήρε το ποδήλατο και πήγε να κρυφτεί.
Όμως κανείς δεν ήξερε ότι είχε χτυπηθεί.
Όλοι είχαν αναρωτηθεί:
"Πού πήγε τούτο το παιδί;"
Αλλά αυτός είχε πεισμώσει
και ήθελε να τους το ανταποδώσει.
Γιώργος Ιωάννου
Η Ελευθερία
Μια βραδιά μες στην πλατεία
ήταν η Ελευθερία.
Παίζει, τρέχει και γελάει
και το πόδι της χτυπάει.
Κλάματα, φωνές, μουρμούρα
ψάχνει να βρει μια μαγκούρα.
Δε μπορεί να περπατήσει
κάτω έχει γονατίσει
Τρέχει γρήγορα η μαμά της
και την παίρνει αγκαλιά της.
Σταματάει να πονάει
η μαμά την αγαπάει!
Θάνος Σκουτέρης
Πλάκα έχουν!!!
ReplyDelete